Zasady żywieniowe jak wyleczyć wybredne jedzenie

Dostaję wiele pytań o to, jak nakłonić dzieci do zdrowej diety, i choć początkowo była to walka także dla naszej rodziny, po drodze odkryłam kilka "zasad żywieniowych", które pomogły im się dostosować. Teraz mamy (w większości) niejadków, co przypisuję postawie, jaką prezentujemy wobec jedzenia.

Wszystko zależy od nastawienia...

Ogólnie rzecz biorąc, zauważyłam, że wielu rodziców zakłada, że dzieci nie będą jadły lub nie będą lubiły pewnych potraw, nawet jeśli same dzieci nigdy nie narzekały (ani nawet nie próbowały wcześniej danej potrawy!). Panuje przekonanie, że jedzenie takie jak nuggetsy z kurczaka, kanapki i pakowane przekąski dla dzieci są wybierane przez dzieci, a my (jako rodzice) niechętnie wprowadzamy pokarmy, które obawiamy się, że nie będą im smakować.

Przekonałam się również, że postawa, jaką wpajamy dzieciom na temat jedzenia, jest równie ważna, jak wybór żywności, jaki im oferujemy. W czasie moich wizyt w innych krajach można zauważyć różnicę w sposobie, w jaki dzieci proszą o jedzenie, jedzą i zachowują się w sytuacjach związanych z jedzeniem.

Choć oczywiście uważam, że rodzaj żywności, którą sprzedajemy i przygotowujemy dla naszych dzieci musi się zmienić, myślę, że ważne jest również, aby zmienić sposób, w jaki nasze dzieci myślą o jedzeniu.

W tym celu zaczerpnęłam kilka pomysłów z francuskiego pochodzenia mojej mamy (po tym, jak zauważyłam, że jej rodzina była naturalnie szczupła, nie wybredna i jadła bardzo różnorodne potrawy). Wcieliliśmy te pomysły w życie z naszymi własnymi dziećmi i różnica była zdumiewająca.

Nazywam to "zasadami żywieniowymi", choć nazwa ta jest nieco myląca. Uważam, że choć z pewnością musimy mieć wytyczne dotyczące tego, jak dzieci zachowują się w sytuacjach związanych z jedzeniem, to "zasady" te powinny być nauczane raczej przez przykład i praktykę niż żelazną pięść (lub drewnianą łyżkę).

1. Zakaz narzekania na jedzenie

W naszym domu, dzieci (i dorośli) nie mogą narzekać na jedzenie. Nie oznacza to, że są zmuszane do jedzenia przy każdym posiłku, po prostu negatywne rozmowy o jedzeniu są niedozwolone.

Jedzenie jest przede wszystkim po to, aby się odżywiać i jest to ważna rzecz, której należy nauczyć dzieci. Ponadto, narzekanie na jedzenie jest zarówno nieuprzejme dla kucharza, jak i pokazuje zamkniętą postawę.

Jak sobie z tym radzimy: Nikt nigdy nie jest zmuszany do jedzenia, jeśli naprawdę nie jest głodny (patrz poniżej), ale wszyscy muszą siedzieć i uczestniczyć w posiłkach z pozytywnym nastawieniem. Ci, którzy nalegają na negatywne nastawienie, są usuwani do łóżka. Szczególnie z wieloma dziećmi, negatywna mentalność o pewnym jedzeniu rozprzestrzenia się szybko i jest trudna do wyplenienia, więc lepiej jest się temu całkowicie przeciwstawić!

2. Jedzenie nie jest nagrodą

Jedzenie służy przede wszystkim do odżywiania, a nie do rozrywki czy emocjonalnej nagrody. Z tego powodu staramy się (nie zawsze perfekcyjnie) nie przekupywać jedzeniem ani nie oferować jedzenia jako nagrody za dobre zachowanie. Staram się nawet nie robić z pewnych potraw wielkiego wydarzenia podczas urodzin lub innych okazji, ponieważ zamiast tego staramy się skupić na doświadczeniach. (Na przykład, zamiast urodzinowego tortu i słodkich przekąsek, możemy wybrać się na rodzinną wycieczkę do zoo lub innego fajnego miejsca).

W ten sam sposób nigdy nie przedstawiam jedzenia jako kary ani nie kojarzę go z karą (np. "Musisz zjeść szparagi albo dostaniesz klapsa"). Chociaż dzieci nie mogą narzekać na jedzenie (patrz wyżej), dyscyplinowane jest negatywne nastawienie, a nie działania związane z jedzeniem.

Widziałam u wielu dzieci (a nawet w pewnym stopniu u siebie czasami) emocjonalny związek z pewnym jedzeniem lub chęć jedzenia pewnych pokarmów w emocjonalnych sytuacjach. Podczas gdy rodzaje żywności, które dostarczamy, są z pewnością ważne, ważne jest również, aby unikać tworzenia skojarzeń między żywnością (zwłaszcza niezdrową) a szczęśliwymi czasami lub miłymi wspomnieniami. Osobiście wolałabym, aby te miłe wspomnienia były związane z rodzinnym czasem i przeżyciami!

Jak sobie z tym radzimy: Podczas gdy my, oczywiście, czasami mamy smakołyki, są one podawane tylko wtedy, gdy je przygotuję. Nie używamy ich jako łapówki, dzieci nie zarabiają na nie poprzez dobre zachowanie lub dobre stopnie, i nie wstrzymujemy ich, jeśli dzieci źle się zachowują.

3. Jedzenie to rodzinna czynność

Myślę, że trend jedzenia w biegu i w odosobnieniu (podczas oglądania telewizji, itp.) przyczynił się do negatywnego nastawienia dzieci do jedzenia. Z tego powodu dokładamy wszelkich starań, aby posiłki (zwłaszcza śniadania i kolacje) były spożywane w gronie rodzinnym, kiedy tylko jest to możliwe, i aby był to przyjemny czas.

Zaletą jest to, że czas posiłków (miejmy nadzieję) jest przyjemnym czasem na rozmowę i budowanie więzi z dziećmi, co sprzyja wolniejszemu i bardziej świadomemu jedzeniu.

W naszym domu cała rodzina je to samo podczas każdego posiłku. Dzieci nie dostają specjalnych "przyjaznych dzieciom" potraw i jak tylko maluchy mogą jeść stałe pokarmy, dostają malutkie kawałki tego, co je reszta z nas. Rodzinna atmosfera pomaga zachęcić dzieci do jedzenia tego, co jest im podawane i pomaga uniknąć bitew o jedzenie.

Jeśli jakaś potrawa jest dla nas nietypowa lub nowa, nie robimy z tego wielkiej sprawy (nic o tym nie mówiąc) i po prostu przedstawiamy ją dzieciom z pozytywnym nastawieniem i zakładamy, że ją zjedzą. Widziałam, jak mój mąż dławił się wątróbką z pokerową twarzą (biedny facet!), a dzieci chętnie ją jadły, bo nie miały pojęcia, że nie powinny jej lubić.

Jak sobie z tym radzimy: Czas posiłków to czas rodzinny, a zajęcia zewnętrzne rzadko mogą się wtrącać. Wszyscy jedzą to samo i jedzą z pozytywnym nastawieniem (choć jeśli ktoś naprawdę nie jest głodny, może po prostu usiąść po skosztowaniu jedzenia i cieszyć się rozmową). W rzadkich przypadkach, gdy dzieci nie zachowują się dobrze podczas posiłków, są wypraszane do swoich pokoi. W ten sam sposób nie podajemy często przekąsek, aby wszyscy byli gotowi do jedzenia w porze posiłku (chociaż dzieci czasami otrzymują zdrowe przekąski, jeśli przerwa między posiłkami będzie dłuższa niż zwykle).

4. Próbuj, próbuj i jeszcze raz próbuj

Aby ułatwić dzieciom opanowanie podniebienia, dostają one po jednym małym kęsie z każdej potrawy podawanej podczas danego posiłku (jedna zielona fasolka, jeden kęs słodkich ziemniaków i kawałek kurczaka). Kiedy skończą jeden kęs każdego z nich, mogą poprosić o więcej dowolnej potrawy. Kiedy dzieci nie lubią jakiegoś jedzenia lub proszą o więcej, po prostu wyjaśniamy, że to jest ok, tak długo jak są chętne do spróbowania go i tłumaczymy, że pewnego dnia (kiedy dorosną) polubią to jedzenie.

Niechęć do jedzenia nie jest ustalona w kamieniu, więc nie podajemy na siłę ogromnych ilości jedzenia, które niekoniecznie im smakuje, ale oczekujemy, że będą próbować tych potraw, dopóki ich nie polubią.

Jak sobie z tym radzimy: Tak jak negatywne komentarze na temat jedzenia są niedozwolone, staramy się promować pozytywne nastawienie do nowych pokarmów, prezentując je w rozsądnych ilościach (jeden kęs) i dając oczekiwanie, że pewnego dnia nauczą się cieszyć wszystkimi pokarmami.

5. Głód jest w porządku

Pracowałam z klientami, którzy całkowicie stracili naturalne poczucie głodu z powodu stałego dostępu do żywności i jedzenia w biegu. To zupełnie normalne (i oczekiwane), że jesteśmy głodni przed posiłkami, a głód nigdy nie jest wymówką dla negatywnego nastawienia do jedzenia lub jedzenia śmieciowego jedzenia.

Normalny głód podczas posiłków zachęca dzieci do jedzenia tego, co jest podane i jedzenia tyle, żeby nie być zbyt głodnym przed następnym posiłkiem. Jednocześnie, dziecko, które narzeka i zostaje wymówione od stołu na czas snu, szybko uczy się bardziej pozytywnego nastawienia (nigdy nie zajęło jednemu z naszych dzieci więcej niż dwie noce nieobecności na rodzinnej kolacji, aby znaleźć lepsze nastawienie).

Jak sobie z tym radzimy: Nie pozwalamy, by głód był wymówką dla niezdrowego jedzenia lub złego nastawienia. Nieczęsto oferujemy przekąski, ponieważ dzieci, które są choć trochę głodne, zwykle są szczęśliwsze i chętniej jedzą w czasie posiłków.

6. Skoncentruj się na pokarmach bogatych w składniki odżywcze

Teraz kilka szczegółów na temat rzeczywistych rodzajów żywności, które jemy i dlaczego. Zauważyłam, że moja mama (i Francuzi w ogóle) spędzają więcej czasu na jedzeniu mniejszej ilości jedzenia wyższej jakości. Cieszą się nim bardziej i mają mniejszą obsesję na jego punkcie (ogólnie rzecz biorąc). Aby ułatwić wdrożenie wszystkich powyższych "zasad", skupiam się na codziennym gotowaniu gęstych, bogatych w składniki odżywcze potraw, od podstaw. Włączamy rosół kostny, domowy pasztet, surowe sery, domowe sosy (które zawierają masło lub śmietanę), jajka i potrawy na bazie jajek, takie jak sos hollandaise na co dzień.

Dzieci nie tylko są mniej głodne po omlecie wypełnionym mięsem i warzywami z sosem hollandaise, ale są bardziej odżywione i otrzymały zastrzyk korzystnych tłuszczów (w przeciwieństwie do tego, co dostają z miski płatków śniadaniowych). Kiedy to tylko możliwe, pozwalamy dzieciom pomagać w zakupach i przygotowywaniu posiłków, a ja zawsze staram się wyjaśnić, dlaczego niektóre rodzaje żywności są bardziej gęste od składników odżywczych i jakie korzyści przynoszą organizmowi.

Jak sobie z tym radzimy: Codziennie gotuję od podstaw, co jest bardziej czasochłonne niż wrzucenie kanapki, ale dla mnie jest tego warte, aby pomóc moim dzieciom nauczyć się zdrowego podejścia do jedzenia. Staram się również zaangażować nasze dzieci pomagając im w kuchni przy łatwych przepisach, a stało się to o wiele łatwiejsze po tym, jak wzięły udział w kursie gotowania dla dzieci online.

Słyszałam też pozytywne rzeczy o książce "French Kids Eat Everything" i choć sama jej nie czytałam, wielu znajomych mówiło mi, że promuje ona podobne podejście do jedzenia i jedzenia.